WITAM DRODZY INTERNAUCI!!!

Znajdujecie się teraz na stronie, która będzie opowiadać o języku angielskim. Po lewej stronie jak widać są przedstawione podstrony opisujące szczegółowo czasy angielskie, stronę czynną bierną itp. Jednak na początku pomślałem, że na stronie głównej przedstawię ogólne pojęcie tego języka, jego pochodzenie, czyli historię i wszystko co jest z nim OGÓLNIE związane, ponieważ będzie to odnośnikiem do wszystkich podstron, które będziecie niedługo odwiedzać.

Język angielski  – język urzędowy na terytoriach zależnych Wielkiej Brytanii, oraz w większości jej byłych kolonii i dominiów, m.in. Irlandii, Kanadzie, RPA, Australii i Nowej Zelandii.W samej Wielkiej Brytanii angielski jest de facto językiem urzędowym, jednak formalnie państwo to nie posiada żadnego oficjalnie ustalonego języka urzędowego. Podobna sytuacja jest też w Stanach Zjednoczonych. Angielski należy do oficjalnych języków ONZ, a od XX wieku jest najczęściej używanym językiem w kontaktach międzynarodowych. Niekiedy określany jako pierwszy uniwersalny język ludzkości.Język angielski jest bardzo mocno zróżnicowany geograficznie. Dialekty różnią się fonetyką, słownictwem i do pewnego stopnia gramatyką.Mimo że język angielski jest obecnie źródłem zapożyczeń na prawie całym świecie, to przez całą swą historię to angielszczyzna tworzona była poprzez wpływ innych języków. Obecnie trend ten został przyhamowany, ale wciąż stanowi istotny czynnik rozwoju języka.

 

HISTORIA

Angielszczyzna jest językiem zachodniogermańskim, który wziął swój początek z anglo-fryzyjskich dialektów przyniesionych do Brytanii przez germańskich osadników i rzymskie wojska z terenu obecnych północnych Niemiec i Holandii. Na początku, język staroangielski był mieszaną grupą dialektów, obrazującą różnorodne źródła anglo-saksońskiej ludności ówczesnej Anglii. Jeden z tych dialektów, późny zachodniosaksoński, w końcu zyskał przewagę. Pierwotny staroangielski następnie był pod wpływem obcym ze względu na dwie fale inwazji. Pierwsza inwazja to inwazja Wikingów, użytkowników języków skandynawskich; zdobyli i skolonizowali oni części Brytanii w ósmym i dziewiątym wieku. Druga inwazja to inwazja Normanów w XI wieku, którzy mówili językiem starofrancuskim i rozwinęli anglo-normańską odmianę języka. Te dwie inwazje spowodowały, że angielszczyzna stała się językiem mieszanym do pewnego stopnia (chociaż nie był to pidgin - prawdziwie mieszany język w ścisłym lingwistycznym znaczeniu tego słowa).Współżycie ze Skandynawami zaowocowało w zauważalne gramatyczne uproszczenie i wzbogacenie leksykalne anglo-fryzyjskiego rdzenia angielszczyzny; późniejsza normańska okupacja prowadziła ku przeszczepieniu do rdzenia germańskiego bardziej wyszukanej warstwy słów z romańskiej gałęzi języków europejskich. Ten wpływ normański wprowadził angielszczyznę do sądów i urzędów. W ten sposób, angielszczyzna rozwinęła się w "pożyczający" język o wielkiej elastyczności i bogatym słownictwie.

CZASY

W języku angielskim występują dwa czasy morfologiczne - teraźniejszy i przeszły. Łącznie z konstrukcjami gramatycznymi można wyróżnić szesnaście czasów gramatycznych i konstrukcji osadzających czynności w odpowiednim czasie. Wyróżnia się cztery kategorie czasowe:

• czas teraźniejszy

• czas przeszły

• czas przyszły

• czas przyszły w przeszłości.

  

WPŁYW JĘZK ANGIELSKIEGO NA JĘZYK POLSKI

Z języka angielskiego do polskiego przechodzi ogromna liczba wyrazów. Są to głównie terminy naukowo-techniczne głównie o źródłosłowie grecko-łacińskim (np. akronim "laser", itp.) i związane z kulturą masową (np. "baseball", "jazz", "football" ).

Przy czym słowo jazz "o nieznanej genezie" ukuto w językowym aglomeracie Chicago około 1915 r. W literaturze notowane wcześniej jako jazgot (got jazz) lub tam mówione dialektowo "dżes" lub literacko "drzesz".

Przyjęły się też pewne angielskie zwroty konwersacyjne i wykrzykniki, jak np. "OK", "sorry", "hello", "oops", "wow".

Zaobserwować można też zmianę sposobu wymawiania zapożyczeń z innych języków na korzyść ich wymowy w jęz. ang, np.: "image" czy "quiz".

Wskazuje się też na niewielki wpływ języka angielskiego na ortografię i interpunkcję polszczyzny: użycie wielkich liter (szczególnie w tytułach i nazwach), wzmożone użycie kursywy, użycie (podwójnego) apostrofu, a także kropki dziesiętnej.

Niektóre podobieństwa pochodzą ze wspólnej indoeuropejskiej genezy obu języków.