Czasownik jest najważniejszą częścią mowy w języku angielskim. Nawet najkrótsze zdanie zawiera czasownik. Możliwe jest nawet utworzenie zdania składającego się tylko z jednego słowa - właśnie czasownika, na przykład:

Stop!

Najogólniej mówiąc, czasowniki określją "akcję", "robienie" czegoś, na przykład: go, fight, write lub opisują pewien stan. Takie czasowniki to, na przykład: be, seem, exist.

Czasownik zawsze ma określony podmiot - czyli określone jest kto lub co wykonuje daną czynność lub jest w danym stanie. Na przykład w zdaniu:

Mary likes cats.

Marysia lubi koty.

podmiotem zdania jest Mary, a czynność wykonywaną przez podmiot opisuje czasownik like - lubić.

Kolejną cechą czasowników angielskich jest to, że prawie zawsze zmieniają formę, inaczej niż np. rzeczowniki, przymiotniki czy przysłówki, które zawsze wyglądają tak samo (chociaż rzeczownik może mieć liczbę pojedynczą i mnogą, których pisownia się różni). Na przykład czasownik work - pracować ma następujące formy: to work, work, works, worked, working.

Ta podstawowa, bezosobowa forma czasownika, którą znajdziemy w słowniku, to bezokolicznik (infinitive). Po polsku bezokolicznik ma końcówki -ć, -c jak na przykład w wyrazach: biec, spać, jeść, uciec. Po angielsku będzie on poprzedzony słówkiem 'to' - to run, to sleep, to eat, to flee. Te czasowniki, to tak zwane czasowniki główne - przekazujące bezpośrednią informację o stanie lub czynnościach podmiotu.

Oprócz tego istnieje w języku angielskim grupa czasowników, tak zwanych czasowników modalnych, które zachowują się nieco inaczej niż czasowniki podstawowe. Na początek należy zapamiętać, że są to czasowniki, które są samodzielne - nie potrzebują operatorów, żeby utworzyć pytania czy przeczenia, są nieodmienne - bez względu na to, w której pojawiają się osobie, nie przyjmują żadnych końcówek, wreszcie - nie stawia się przed nimi 'to' w bezokoliczniku. Są to na przykład: may, can, should, would.

I ostatnia grupa czasowników - tzw. auxiliary verbs - czyli czasowniki pomocnicze. To takie słówka, które funkcjonują jako operatory. Nic nie znaczą, chociaż ich formy są identyczne jak czasowników głównych. Ich funkcją jest jedynie 'ustawienie' czasu w zdaniu, umożliwienie utworzenia przeczenia lub pytania. Te słówka to: have/has/had w czasach Perfect, do/does w czasie Present Simple i did w czasie Past Simple, oraz wszystkie formy czasownika 'to be' w czasach Continuous - am/is/are/was/were.

Czasowniki angielskie mogą, oprócz tego, dzielić się jeszcze na regularne i nieregularne

Z czasownikami regularnymi sprawa jest prosta. W drugiej i trzeciej formie dodajemy po prostu końcówkę -ed i gotowe:

work	»	worked
look	»	looked
like	»	liked
kiss	»	kissed
help	»	helped

Niestety jest też zła wiadomość - na czasowniki nieregularne nie ma metody - trzeba ich się po prostu nauczyć na pamięć. Oto kilka przykładów:

I forma	II forma	III forma
be	was	been	być
do	did	done	robić
read	read	read	czytać
bring	brought	brought	przynosić
see	saw	seen	widzieć

 

Zródło: www.ang.pl