Rzeczownik, podobnie jak w języku polskim, określa osoby, miejsca lub przedmioty. Dobra wiadomość - od polskiego rzeczownika angielski różni się tym, że się absolutnie przez nic nie odmienia. Po polsku często trzeba się napracować z odmianą - na przykład chcemy poopowiadać o swoim psie:

Mam psa. Mój pies lubi biegać. Biegam ze swoim psem. Powiem ci o moim psie.

Po angielsku będzie to w każdym przypadku po prostu dog i... żadnych końcówek do zapamiętywania.

I have a dog. My dog likes to run. I run with my dog. I will tell you about my dog.

Poza tym angielskie rzeczowniki nie mają rodzaju - w wielu językach jest to rzecz, która niezwykle daje się we znaki wszystkim uczącym się - zwłaszcza jeśli na dodatek w naszym języku dany rzeczownik jest innego rodzaju, niż w tym, którego się uczymy.

(ta) lampa, (ten) stół, (to) krzesło - Anglikowi przez myśl by nie przeszło, że sobie można czymś takim życie utrudniać...

Rzeczowniki można podzielić na konkretne (takie, których można dotknąć)

telephone	telefon
dog	pies
street	ulica
John	John
tree	drzewo
car	samochód
spoon	łyżka

lub abstrakcyjne (czyli takie, które określają jakieś koncepcje lub stany, i których nie można zobaczyć lub dotknąć)

love	miłość
time	czas
anger	złość
happiness	szczęście

W zdaniu rzeczownik może pojawić się w kilku funkcjach

1. przed czasownikiem - jako podmiot, czyli sprawca czynności określanej przez czasownik

The car moves fast.

Samochód szybko się porusza.

2. po czasowniku - jako dopełnienie

They see the tower.

Oni widzą wieżę.

3. po przedimkach

We drive to work.	Jeździmy do pracy.
She keeps her things in the drawer.	Ona trzyma swoje rzeczy w szufladzie.

Zródło: www.ang.pl